Ο ΣΟΧΟΣ ανήκει στον νομό Θεσσαλονίκης και από το 2010 αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Λαγκαδά. Η κωμόπολη απέχει 50 χιλιόμετρα από την πόλη της Θεσσαλονίκης και είναι κτισμένη στο πρώτο ύψωμα της οροσειράς του Βερτίσκου σε υψόμετρο περίπου 630 μέτρων. Στην απογραφή του 1991 αριθμούσε 4423 κατοίκους.
Ο ΣΟΧΟΣ από τους αρχαιότατους χρόνους ανήκε σε μια από τις δεκαοκτώ επαρχίες του Μακεδονικού βασιλείου την επαρχία Βισαλτίας. Τρεις στιγμές στο χρόνο χαρακτηρίζουν την ιστορία του Σοχού, το 169 π.Χ. που καταλαμβάνεται από τους Ρωμαίους , το 1430 μ.Χ. που καταλαμβάνεται από τους Τούρκους και η 27/10/1912 που απελευθερώνεται από τον ελληνικό στρατό.
Στοιχεία που καθορίζουν τη εξέλιξη του Σοχού από τους αρχαίους χρόνους μπορούν να θεωρηθούν τα αρχαία ευρήματα που βρέθηκαν στους γύρω λόφους και χρονολογούνται από το 2ο και 1ο π.Χ. αιώνα και το έτος 800 π.Χ., χρονιά ίδρυσης του κράτους των Μακεδόνων. Στα νεότερα χρόνια από το 13ο αιώνα υπάρχουν αναφορές για το χωριό Σοχός σε έγγραφα του Αγίου 'Όρους και πλήθος στοιχείων από το 1600 και μετά.
Το όνομα του Σοχού αποδίδεται σε διάφορες εκδοχές. Μια από αυτές, ίσως η πιο επικρατέστερη, δέχεται ότι η λέξη Σοχός προήλθε από την συγχώνευση της λέξης Όσσας (αρχαίας πόλης της επαρχίας Βισαλτίας του Μακεδονικού κράτους) και άλλου αρχαίου οικισμού με το όνομα Χους, σήμερα Χούμα, τοποθεσίας ευρισκόμενης στα ανατολικά του Σοχού.
