«Ο δαγκωμένος κουραμπιές»
του Γιάννη Σερβετά
Από τις εκδόσεις Επόμενος Σταθμός

Μπορεί να βλέπετε έναν μεγάλο να περπατάει σοβαρός, να έχει μούσια, να φοράει γυαλιά, να κρατάει μια τσάντα στα χέρια του και μια εφημερίδα, αλλά να θυμάστε ότι αυτός ο μεγάλος είναι ένα παιδί που απλά μεγάλωσε...

Και η αλήθεια είναι πως όλα τα "μεγάλα παιδιά" θέλουμε να ξαναγίνουμε παιδιά. Εγώ το κάνω πολύ συχνά αυτό. Είναι πολύ απλό γιατί εφαρμόζω μια μυστική συνταγή που μου την είπε ένα βράδυ η μαμά μου, που όταν ήταν μικρή της την είχε πει η μαμά της, που όταν ήταν μικρή της την είχε πει ένα βατράχι προτού γίνει πρίγκιπας που του την είχε πει ένα ποτάμι που την είχε μάθει από ένα δέντρο που έπεσε από τον ψηλό καταρράχτη, που την είχε ακούσει κρυφά μια μέρα από δυο πουλιά που καθόταν στα κλαδιά του και μιλούσαν πολύ σοβαρά.

Για να γίνω παιδί, κλείνω τα μάτια, δαγκώνω έναν κουραμπιέ και διαβάζω την ιστορία που είναι γραμμένη στο βιβλίο. Και τότε ξαναγίνομαι μικρούλης. Τώρα αν είσαι μικρό παιδί τότε είσαι πολύ τυχερό. Τα μικρά παιδιά μπορούν να διαβάσουν την ιστορία με ανοιχτά τα μάτια και εκτός αυτού, να αποκτήσουν φαντασία πιο γρήγορη και από τη φωνή της μαμάς που ακούγεται αμέσως μόλις κάποιο παιδί κάνει φασαρία. Τόσο πολύ γρήγορη φαντασία. Αυτή η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ιστορία, θα σας μεταφέρει μέχρι το χωριό του Άη-Βασίλη σε μερικά δευτερόλεπτα. Καθίστε ή ξαπλώστε αναπαυτικά. Οι πρωταγωνιστές μέσα του δεν κρατιούνται... Θέλουν να σας πουν την ιστορία του δαγκωμένου κουραμπιέ.

Ο Γιάννης Σερβετάς όταν ήταν μικρός βιαζόταν να μεγαλώσει... Τώρα που μεγάλωσε πιστεύει ότι αυτός γράφοντας παραμύθια, αλλά και όλοι όσοι τα διαβάζουν θα ξαναγίνουν παιδιά και μετά όλοι μαζί θα ξεχυθούν φορώντας κοντά παντελονάκια να ξαναπαίξουν ανέμελα στις αλάνες.

Υ.Γ. Χαχαχα

Υ.Γ. Ο Γιάννης Σερβετάς είναι για δέσιμο και όταν του το λένε πολύ το χαίρεται, γιατί λέει ότι "αν ήταν για λύσιμο δεν θα ήταν παραμθάς αλλά σταυρόλεξο"! Του αρέσουν οι μυρωδιές της φύσης, όλα τα παγωτά εκτός από τα ληγμένα και τα παιδικά παιχνίδια που το βράδυ ζωντανεύουν όταν κοιμάται.